LENNON, JOHN

In de eind vorig jaar verschenen Gimme Some Truth-compilatie stond deze uitgebreide heruitgave al vermeld, maar gelukkig is van uitstel geen afstel gekomen… Gelukkig niet! Natuurlijk is het geheel, zoals tegenwoordig gebruikelijk, weer verkrijgbaar in verschillende configuraties die een steeds uitgebreidere samenstelling hebben. Zo telt de dubbele vinylversie de originele plaat en bevat de tweede schijf een alternatieve variant, de dubbele cd-versie koppelt daar dan nog de separaat verschenen singles met hun alternatieve versies aan en als meest uitgebreide is daar de zes cd’s en twee blu-rays tellende box, die een keur aan extra’s bevat.
Het geheel is met zorg geremixt en zonder in de discussie te vervalen of je aan een klassieker mag komen of niet, kan je niet anders dan vaststellen dat deze mix voller, dan wel dieper klinkt, waarbij vooral de schelheid in sommige passages ontbreekt. Wel zal het voor sommigen onder ons, die de plaat kunnen dromen, soms best even wennen zijn, dat de klankkleur net wat anders is. Is het echter op deze manier gedaan, met oog voor detail en zonder een totaal ander klankbeeld te scheppen, vind ik het goed.
Inhoudelijk mag de plaat bekend zijn: Lennon had in de loop van het jaar 1970 een aantal beschouwende nummers bij elkaar geschreven, als dan niet onder invloed van de Primal Scram-therapie die hij samen met Yoko gevolgd had bij Arthur Janov. Eind september en oktober gebruikt hij om een aantal van deze nummers uit te werken en op te nemen met Klaus Voormann en Ringo Starr als begeleiders. Billy Preston speelt piano op God, terwijl Phil Spector dat doet op Love en dat is het. Dat het geheel redelijk sober en ingetogen aandoet, is dus zeker niet raar. Met nummers als Mother, Working Class Hero, Isolation en eerder genoemd Love en God groeit John Lennon/Plastic Ono Band uit tot een tijdloze klassieker.
In de box vinden we deze klassieker terug, maar het is zeker zo interessant om de alternatieve versies te beluisteren. Zo valt bijvoorbeeld op dat take 23 van Isolation door de dubbele vocalen veel Beatlesquer is dan de uiteindelijke versie, dat take 1 van Working Class niet onder doet voor de uitgebrachte versie en dat take 8 van Love door alleen een gitaar te gebruiken haast nog breekbaarder wordt. Het zijn slechts drie voorbeelden van de kwaliteit van de gebruikte alternatieven. In de meer dan één schijf tellende cd-versies zijn ook de singles Give Peace A Chance, Cold Turkey en Instant Karma meegenomen en hun vroege versies, waarbij vooral Cold Turkey in een fraaie afwijkende verse te vinden is. De derde schijf op de box is ingeruimd voor de ‘element’ mixen, die we ook kennen van de Imagine-box: één of een aantal partijen worden belicht zonder de overige partijen te gebruiken. Zo wordt geopend met misschien wel Lennons meest emotionele zangpartij Mother en wordt Isolation bijvoorbeeld een andere ervaring door alleen de begeleiding van een orgel, bas en drums. De vierde schijf heet Raw Mixes en kent weer andere mixen, die ook zeker het beluisteren waard zijn. CD 5 bevat de Evolution Mixes, die ik persoonlijk iets minder interessant vind, maar op de zesde drager valt weer genoeg te genieten in de vorm van live jams met veel rock ‘n’ roll klassiekers als Johnny B. Goode, Ain’t That A Shame en Mystery Train, maar bijvoorbeeld ook Glad All Over en eigen werk wordt hier voor de vuist weg gespeeld.
Hebben we dan alles gehad? Nee, zeker niet aangezien de blu-rays naast het op cd gebodene in een 5.1 mix ook nog de demo’s bevatten en de livejams van Yoko’s versie van het Plastic Ono Band-album.
Alle verschillende versies bij elkaar waarvan de alernatieve vaak niet onderdoet voor de uitgebrachte versie zorgen voor een prachtige luisterervaring. Al dit moois tezamen met een mooi boekwerk is dan ook meer dan een fantastische heruitgave! Er wordt veel over de weduwe gezegd, maar eerlijk is eerlijk: Hulde aan Yoko, dat ze dit mogelijk heeft gemaakt!