Als muzikant is de afgelopen periode zwaar geweest. Frank Carter opende daarom een tattooshop maar kon door de lockdown nauwelijks open en schreef hierover Go Get A Tattoo. Met die typische Britse "tongue-in-cheek" geschreven en bijbehorend accent raast hij als vertrouwd over een beukende ritmesectie heen. De gitaren zijn wat meer naar de achtergrond en worden steeds meer verrijkt met haast industriële, maar vooral vuige synthesizers. Het is kenmerkend voor de rest van Sticky, uptempo zonder rustmoment en het plezier spat ervan af.