TRENTEMOLLER

Hoewel niet het meest makkelijk in het gehoor liggend, groeit dit album bij elke draaibeurt. Waar het donker, bijna depressief start met muziek die nog het meest doet denken aan Joy Division en the Cure uit de jaren ’80 – waarna het via een zwevende overgang langzaam overgaat in dat wat je verwacht bij Trentemoller: lome, soms pompende ritmes en beats. Overgoten met een heerlijk sausje van synthesizers, bas en zowaar soms echte instrumenten als drums en gitaar. Een stijl is nauwelijks te omschrijven, waar hij het zelf ‘noise-rock meets trance’ noemt. Voorwaar geen makkelijke kost, maar als je het album een échte luisterbeurt geeft, blijkt het een bijzonder tripje in alternatief muziekland. Geef het een druilerige zondagmiddag de tijd en je bent om.