TV SERIES

Regie: Carl Franklin, Jodie Foster e.a.
Cast: Kevin Spacey, Gerald McRaney, Michael Gill

Zagen we in het eerste seizoen hoe Underwood zich opwerkte tot vicepresident, in seizoen twee bewijst een oud gezegde maar weer eens zijn waarde. Aan de top komen is makkelijk, er blijven is een stuk moeilijker. Onopvallend de president isoleren en zijn gezag aantasten en ondertussen de bloedhonden die jouw plek willen, van je afhouden. Underwood is er maar druk mee – al vindt hij ook dit seizoen weer voldoende tijd voor een spareribje – en dan met name met Raymond Tusk – adviseur en jarenlange vriend van president Larkin – die er ook een eigen (Chinese) agenda op nahoudt. Ook dit keer draait weer alles om één man. Kevin Spacey als Frank Underwood. Arrogant, egoïstisch, manipulatief, bruut en doelgericht. Maar altijd is er dat vernislaagje charme dat hem redt. Dankzij Spacey. De rol van Frank Underwood lijkt voor hem geschreven. De eenvoud waarmee hij de politicus neerzet is betoverend en de manier waarop hij de vicepresident steevast aan de sympathieke kant weet te houden, is een prestatie op zich. House of Cards blinkt niet alleen uit in acteerwerk, ook qua script ontstijgt de serie de middelmaat ruimschoots. De politieke slangenkuil, de strijd tussen republikein en democraat, een vleugje actualiteit, de honger naar macht en moord een doodslag. De serie weet het steevast geloofwaardig te maken en dertien uur lang ga je mee met Frank Underwood en de zijnen. Hoop je dat deze rasopportunist daadwerkelijk de volgende president van Amerika wordt. Frank Underwood, welkom terug.