Er zijn maar weinig bands in het rock genre die zo'n uitgebreide discografie kunnen overleggen als Deep Purple. Opgericht in 1968 is de band inmiddels toe aan het 23ste studioalbum. Deze nieuwe plaat markeert tevens het afscheid van gitarist Steve Morse en introduceert zijn vervanger: de 45 jaar jonge Simon McBride. Dat de band na zo'n rijke carrière wel wat nieuwe impulsen kon gebruiken werd wel duidelijk na de toch wat ingedut klinkende voorgangers Infinite en Whoosh. Het heilige vuur is echter terug want de band klinkt op dit nieuwe album bevlogen en geïnspireerd. McBride gaat veelvuldig heerlijke duels aan met toetsenist Don Airey en tilt met zijn fellere spel elk nummer naar een hoger niveau. Luister maar eens naar de heerlijk felle opener Show Me, het ronkende Portable Door en het stevig rockende Now You're Talking. Zelfs als de band wat gas terug neemt zoals bijvoorbeeld in het langzamere If I Were You weet de band te blijven boeien. Met een gemiddelde leeftijd (afgezien van de jongere McBride), van tegen de 80 is het bewonderenswaardig om met Equals 1 (=1) zo'n goed en geïnspireerd album uit te brengen. Om van een comeback te spreken gaat natuurlijk wat ver want de band heeft altijd bovengemiddeld goede albums weten af te leveren maar deze nieuweling is toch met enige afstand wel het beste wat de band in lange tijd heeft uitgebracht. Deep Purple laat horen nog steeds zeer relevant te zijn, Hulde! (Emiel Schuurman)