Deze lange Engelse man, die tegenwoordig in Parijs woont, kennen we natuurlijk het best van zijn jarenlange werk met Pulp. Maar wie glad gezongen catchy-glam-Britpop verwacht van zijn tweede solo-album, moet de verwachtingen bijstellen. Further Complications klinkt eerder als zijn side-projects Relaxed Muscle en The Weird Sisters: rauwe, soms onnavolgbare indie rock. De productie van Steve Albini (Nirvana, Pixies) geeft het album iets droogs en donkers. Zelf het laatste nummer, krap negen minuten disco, blijft hierdoor nagenoeg ondansbaar. Tekstueel is het album direct te herkenen als typisch Cockeriaans: observerend, gevat, erotisch en grappig tegelijk. Een echte groeiplaat.
