In 2012 leverde de Amerikaanse experimentele hiphopgroep Death Grips met opgefokte beats, noisey samples en uitgespuugde raps een beest van een plaat gevolgd door energieke, chaotische, oorverdovende en ietwat angstaanjagende liveoptredens. Joost van Bellen schreef over een SXSW-optreden in 2013: ‘Een deel van het publiek stoof weg door de tsunami van geluid, een ander deel vluchtte vanwege de meest heftige noise die ik ooit in mijn leven gehoord heb. De muziek van Throbbing Gristtle en Einstürzende Neubauten is vergeleken met dit iets uit een aflevering van Kinderen voor Kinderen. En dit tergende lawaai klonk over de donkerste beats die ik ooit gehoord heb.’ Op plaat vier is er weinig veranderd (op de verknipte Björk-samples na) en is Death Grips nog altijd angstaanjagend goed. Je kunt overigens maar beter snel je voordeel mee doen, want ze hebben gehint dat dit (dubbel)album hun laatste is. Misschien uitgeraasd maar zeker niet uitgerangeerd.
Tracks
Disc 1
1. Up My Sleeves
2. Billy Not Really
3. Black Quarterback
4. Say Hey Kid
5. Have A Sad Cum Bb
6. Fuck Me Out
7. Voila
8. Big Dipper
Disc 2
1. I Break Mirrors With My Face In The United States
