De in 2011 overleden Noord-Ierse gitarist Gary Moore had al jaren lopen ploeteren in bands zoals Thin Lizzy, Skid Row en Colosseum II en ook solo, hij had zelfs een bescheiden hitje met Parisienne Walkways, maar doorbreken bij het grote publiek lukte maar niet. Tot hij in 1990 de briljante move maakte naar de blues, of beter gezegd de bluesrock, met de million seller Still Got The Blues. Een hele trits bluesplaten volgde waarvan de meeste er als de spreekwoordelijke vette koek ingingen bij zowel de liefhebber als de casual luisteraar. De blueslegacy van Moore wordt nu eindelijk geëerd met een box van vier cd’s - twee waarvan een verzameling van zijn beste bluesnummers bevatten (deze dubbelaar is ook los te verkrijgen), en twee een nog niet eerder (en niet nader gespecificeerd) liveconcert te bieden hebben –, de biografie I Can’t Wait Until Tomorrow, en nog wat losse hebbedingetjes. Maar het gaat natuurlijk om de muziek en je kunt gerust stellen dat wie het ruim 10 minuten durende Ball and Chain met droge oren kan aanhoren deze release niet hoeft aan te schaffen. Als je het niet droog houdt dan is er vier schijven aan heerlijks te horen, waarbij die concert-cd’s niet te versmaden zijn (vooral omdat daar twee nog nooit eerder uitgebrachte songs op staan). Het gemis van onze bluesrockgigant wordt er eigenlijk niet minder om maar wel een beetje dragelijker.