Twee dingen die gelijk opvallen zijn de hier en daar flink vervormde vocalen van James LaBrie en vooral het openingsnummer dat zo van de betere Metallicaplaat afkomstig zou kunnen zijn. Over de vorige plaat Six Degrees Of Inner Turbulence was ik ruim te spreken, maar die doet nogal fragmentarisch aan vergeleken bij Train Of Thought. Qua compactheid sluit Train Of Thoughts daardoor veel meer aan bij Six Degrees