Gold Record klinkt niet zozeer als een album waarin een bepaald thema als voedingsbodem centraal lijkt te staan. Gold Record klinkt meer als een verzameling van losstaande onderdelen; een breed scala van dat wat Callahan kan. Het album ontstond volgens the man himself sneller dan gedacht; in het voorbereiden voor de tour van zijn voorgaande album kwamen oude nummers en nieuwe ideeën omhoog die Callahan vervolgens uitwerkte. Een album waarop we nieuwe kanten horen die eerder nooit zo uitgesproken waren zoals de tracks Protest Song en Cowboy waarin een meer Texaanse-ranch-vibe aanwezig lijkt te zijn. En dan zijn er ook juist die nummers die Callahan kenmerken zoals Pigeons en Breakfast waarin de scherp gepolijste troubadour ons op kalme wijze meeneemt in brieven waarin hij zelf de ritmische verteller is. En in de veelzijdigheid van dit album is ook een flashback naar Smog te horen door de uit ‘99 stammende track Let’s Move To The Country. Gold Record is vernieuwend vintage. Goud.