Recensie
Aangezien de oorlog nog steeds woedt, is Tinariwen nog steeds verplicht om op te nemen waar het kan. Net als hun vorige album werd een gedeelte van Elwan opgenomen in Joshua Tree, Californië, maar keerde men ook zo dichtbij mogelijk bij huis terug, om in M’Hamid El Ghizlane in Zuid Marokko een opname tent neer te zetten. In die eerste locatie kwamen diverse mensen langs, Matt Sweeney, Mark Lanegan om maar een paar te noemen, het is echter vooral Tinariwen zelf die met hun drijvende, trance-achtige beat en het prachtige gitaarwerk weer overtuigen. Het stevige Imidiwàn N-Àkall-In past uitstekend naast het introverte Nizzagh Ijbal. De stem van eerste zanger Ibrahim Ag Alhabib klinkt hoe langer hoe doorleefder, wat de intensiteit alleen maar verhoogt. Met Bombino, Tamikrest en Imarhan is de kwaliteit van Toeareg gitaar scene enorm hoog, het is nog steeds het machtige Tinariwen die de maatstaf legt voor alles wat in het genre uitkomt.
