KORN

Door een band als het alweer bijna dertig jaar oude Korn is nu metal nog altijd geen gepasseerd station. Dat akelige virus is daarbij een steuntje in de rug want de vaste thema’s van de band van Jonathan Davis zijn weer kakelvers, zeker ook voor jongeren. Vervreemding, eenzaamheid, uitzichtloosheid, verval en de dood zijn aan de orde van de dag. Ze zijn bij Korn eigenlijk nooit weg geweest. Maar ook de muziek van de vijf mannen zélf voorkomt een definitieve plaatsing in de opslagruimte van het museum. Korn is simpelweg een steengoede band met een geweldige reputatie, live en op de plaat. Ook Requiem is een vette onderstreping van het bestaansrecht van Korn. Het is een kort plaatje geworden met negen nummers erop maar de luistertrip is vanaf opener Forgotten tot en met afsluiter Worst Is On Its Way zo snel, hard, imponerend, glorieus en stiekem ook gewoon erg lekker, dat er kwantitatief niet méér nodig is. De nu metal van Korn is nog altijd furieus en gitzwart maar klinkt ook catchy, is meezingbaar en zou zelfs radiovriendelijk kunnen worden genoemd. Requiem zit ingenieus in elkaar. De korte nummers nemen verrassende wendingen en zijn stuk voor stuk zeer avontuurlijk. Het is goed te merken dat de band voldoende tijd had en ook heeft genomen om het songmateriaal net zo lang bij te schaven tot dit fraaie eindresultaat werd bereikt. Ook op die manier hielp Covid-19 een handje.