Recensie
Er bestond de afgelopen 3 jaar veel twijfel over: was de Hi This Is Flume mixtape een experimenteel uitstapje voor de Australische producer? Daarop antwoordt Flume nu volmondig ‘ja’. De noise, hyperpop en instrumentale wirwar maken plaats voor Flume’s kenmerkende, met pop doordrenkte electronica. Palaces is zelfs misschien wel Flume’s meest rechtlijnige album. Geen zorgen, de scherpe randjes zijn er niet vanaf; Flume weet zich als geen ander te profileren. Catchy popliedjes zoals “I Can’t Tell” of “Escape” worden afgewisseld met bonkende instrumentalen die zo van The Prodigy of Flying Lotus hadden kunnen zijn. Dat is Flume in een notendop: een veelzijdige muzikant die zich blijft ontwikkelen, niet bang is om te experimenteren, maar ook niet voor een commercieel stapje terug. Palaces is dan misschien niet net zo toonaangevend als zijn debuut, het is wel gewoon een plaat om oneindig van te smullen.
