SLOAN

Hoewel er af en toe wel iemand uit de school klapt, blijft Sloan een van de beter bewaarde muzikale geheimen uit Canada. Het viertal uit Halifax (tegenwoordig Toronto) staat al bijna dertig jaar garant voor perfecte powerpop in de traditie van de Beatles en Badfinger. Retro, maar tegelijk ook helemaal van deze tijd. Op het debuut, Smeared uit 1993, was de band, bestaande uit vier gelijkwaardige liedjesschrijvers die ook allemaal kunnen zingen, nog een beetje zoekende, maar sindsdien verscheen het ene vier tot vijf-sterren album na het andere. Onweerstaanbare hooks, koortjes en uiterst catchy met een scherp randje bleken een constante, maar op vrijwel elke platen lagen de accenten net weer even anders. Album nummer 13 heet Steady en is geen uitzondering op de regel. Opnieuw smelten de verschillende invalshoeken en stemmen van Chris Murphy, Patrick Pentland, Jay Ferguson en Andrew Scott moeiteloos samen, en het blijft verbazingwekkend hoe makkelijk ze de direct memorable liedjes uit hun mouwen blijven schudden. Van slijtage is absoluut geen sprake, Sloan klinkt nog net zo fris en sprankelend als dik 25 jaar geleden.