SMOG

Bill Callahan (Smog) heeft weer een prachtige plaat gemaakt. Zijn vijfde inmiddels, de mini-cd's niet meegerekend. Het geluid op The Doctor Came at Dawn is kaler dan op voorganger Wild Love. Lichtjes georkestreerd soms, maar meestal alleen gitaar of piano. Callahan is zo'n artiest, vergelijkbaar met Vic Chesnutt en Palace, die met minimale begeleiding een maximum aan intensiteit, kracht en emotie weet te ontwikkelen. De verstilde schoonheid, de in triestheid gedoopte teksten, voor een gevoelig mens is deze cd bijna ondraaglijk mooi. Callahan koestert een ouderwets verlangen naar eenvoud en onschuld. In Lize beklaagt hij zich dat zelfs de leugens niet meer zijn wat ze geweest zijn. Naast alle somberheid - het desolate Hangman blues - is er ook plaats voor enige tongue-in-cheek melancholie. In All your women things bezingt Callahan het gemis van zijn geliefde, en dan vooral haar linker borst (en haar rechter).