PINK FLOYD

In 1971 werkte de Engelse band Pink Floyd exact vier dagen aan een bijzondere concertfilm op een meer dan bijzondere locatie. Bijzonder omdat er (op een handvol technici en roadies na) geen publiek aanwezig was. Meer dan bijzonder omdat ze (als allereerste rockband ooit) speelden in het amfitheater van Pompeii, Italië.

Filmregisseur Adrian Maben legde alles smaakvol vast en lardeerde de opnames van de fameuze liveband met sfeervolle beelden van de restanten en opgravingen van de antiek Romeinse provinciestad en van de naastgelegen vulkaan Vesuvius die deze stad eeuwen daarvoor in volledig in as had gelegd. In 1972 werd dit resultaat eenmalig vertoond als concertfilm van een uurtje: Pink Floyd Live At Pompeii.

Maben twijfelde indertijd echter of deze concertfilm niet te kort was. Begin 1973 deelde hij dat gevoel met de band. De regisseur vroeg dus of hij niet wat extra beelden mocht maken tijdens hun werk in de studio. Zo geschiedde. De eerste Pompeii-versie werd aangevuld met documentatiemateriaal uit de studio. Toevalligerwijs geschoten ten tijde van de opnames van Dark Side Of The Moon.
Dat kloeke resultaat werd in 1974 vertoond in talloze bioscopen en bleek een waar succes. Daar kwam uiteraard een videobandregistratie van. In 2002 volgde er een directors cut-dvd met de nodige extra’s. Anno 2025 is er een 4K resolution-versie van deze prachtfilm. De beelden zijn scherper en helderder dan ooit. Deze versie is Pink Floyd at Pompeii – MCMLXXII gedoopt en de film draait sinds april in de bioscoop. Minstens zo belangrijk: het geluid is geremasterd door Steven Wilson. De band klinkt fris, ferm en breed. In mei is daar de nieuwe audiomix van te koop op vinyl en cd. Op beeld en qua audio blijkt: Pink Floyd heeft ruim 50 jaar later nog altijd net zoveel zeggingskracht. (Dennis Dekker)