Vorig jaar drukten ze met hun debuut-ep alvast de neuzen tegen het venster, maar met Tentacles zullen ze toch echt hun publiek gaan veroveren. De tomeloze energie en drive die ze overbrengen in hun muziek zal zeker aanspreken tot de liefhebbers van noise-rock/punk, in dit geval met een scheut psychedelica. Dat ligt deels aan het overstuurde orgeltje dat een onmiskenbaar herkenningspunt is van de Crystal Antlers. Het orgeltje is niet het enige wat overstuurd is overigens, de zang- en gitaarpartijen worden met de voortrazende bas en drums, tot op de laatste druppel uitgeknepen. Van gebrek aan afwisseling is geen sprake. In het nummer Andrew verwerken ze namelijk zelfs een glimp soul. Psychedelische uitstapjes Until The Sun Dies, wisselen ze moeiteloos af met flirts naar toonzetters als the Stooges. Tentacles is net een op hol geslagen kermisrit, maar wel eentje waar je na afloop bezweet maar voldaan uit waggelt. Worden de fijne sixties stramienen als op Glacier achter zich gelaten, dan nemen uitdagende en door elkaar kronkelende melodieën als bij Foot Of The Mountain brutaal over.
