Recensie
Regie: Sergej Eisenstein
Eerste film van Sergej Eisenstein stamt uit 1925, vlak voordat hij Potemkin draaide. De plot is extreem simpel – arbeiders staken, kapitalisten slaan staking bloedig neer – maar daar gaat het niet om. Eisenstein was politiek zo fout als wat, maar maakte tegelijk baanbrekende cinema. Staking is een groots spektakel, met niet alleen de bekende heen en weer hollende arbeidersmassa’s en hun handen ten hemel heffende arbeidersmoeders, maar ook een hele lading waanzinnige effecten. Iedere scène zit propvol briljante vondsten, die het geheel een lust voor het oog maken. Grappen en grollen, maar ook poetische observaties over het lot van de mens in de industriële samenleving en meer van fraais dat inmiddels in de cinema redelijk gemeengoed is geworden, maar toen splinternieuw was en fris is gebleven. Met twee verschillende soundtracks, dat ook nog.
Eerste film van Sergej Eisenstein stamt uit 1925, vlak voordat hij Potemkin draaide. De plot is extreem simpel – arbeiders staken, kapitalisten slaan staking bloedig neer – maar daar gaat het niet om. Eisenstein was politiek zo fout als wat, maar maakte tegelijk baanbrekende cinema. Staking is een groots spektakel, met niet alleen de bekende heen en weer hollende arbeidersmassa’s en hun handen ten hemel heffende arbeidersmoeders, maar ook een hele lading waanzinnige effecten. Iedere scène zit propvol briljante vondsten, die het geheel een lust voor het oog maken. Grappen en grollen, maar ook poetische observaties over het lot van de mens in de industriële samenleving en meer van fraais dat inmiddels in de cinema redelijk gemeengoed is geworden, maar toen splinternieuw was en fris is gebleven. Met twee verschillende soundtracks, dat ook nog.
