Einzelgänger, electrojunk, soulman, topperformer, wereldreiziger dat zijn zomaar wat kwalificaties. Zijn laatste album, JIM, was een ode aan de soul & funk en was daarmee zijn meest toegankelijk plaat. JIM moest de basis leggen voor een adequate pensioensvoorziening. Op Compass verlegt Jamie zijn koers drastisch en kiest voor variatie en experiment en werkt samen met Beck, Wilco, Feist en Wilco. Songs zijn een samensmelting van stijlen (pop, rock, soul, funk, folk. electro) en tempo‘s. Zo is titelsong Compass een soundscape met een knipoog naar Enrico Morricone. Wat begint als een tearjerker gaat langzaam over in sambapercussie. Is het dan allemaal alleen maar experiment wat de klok slaat? Nee hoor, voor trouwe fans zijn er nog verwijzingen naar Multiply en JIM: She Needs Me en It’s A Kiss laten de verleidelijke soulman in Jamie horen. Met zijn keur aan stijlen is Compass in ieder geval het meest eclectische album van Jamie. Reden genoeg dus om hem met z’n nieuwe band op North Sea Jazz te gaan zien!
