Met zijn debuut oogstte hij al enige erkenning, maar het is ook zeker
dankzij zijn samenwerking met collega en cellist Ben Sollee, dat
singer/songwriter Daniel Martin Moore zich in de kijker wist te spelen. Op
deze cd zorgde Moore voor wat donker tegenwicht aan het lichte en prikkelend
zoete werk van Sollee. Zijn tweede soloplaat werd net als deze collaboratie
een zeer stemmig en ingetogen werk. Met staande bas, piano, viool en banjo,
die overigens werd bespeeld door Yim Yames, werd In The Cool Of The Day wel
een heel stuk meer eigen. Naast wat traditionals en covers, schreef hij zelf
maar een handjevol liedjes voor dit album, maar de aankleding is zo
bescheiden, welgemanierd en passend uitgevoerd, dat ook door de aanwezige
gospels een warm bijna spiritueel karakter krijgt.
