Wat een jubilea: het fenomenale debuutalbum Palomine beleefde anderhalf jaar terug zijn twintigste verjaardag en Oh, Mayhem! is hun tiende officiële album. Maar Bettie Serveert is er de band niet naar om de jubilaris uit te gaan hangen. Integendeel, ze gaan tegenwoordig als jonge honden tekeer. Nadat ze met hun eerste platen naam hadden gemaakt met melodieuze rammelrock, onderzochten ze daarna andere geluiden, wat resulteerde in zeer genietbare platen als Private Suit, Log 22 en Bare Stripped Naked. Echter, de rock kroop waar hij niet gaan kon: twee jaar terug was daar Pharmacy Of Love, een ijzersterke, stevige plaat. Het onstuimige drumwerk van nieuweling Joppe Molenaar had Bettie Serveert duidelijk van nieuw elan voorzien. Diezelfde energie kenmerkt Oh, Mayhem!. De eerste vijf nummers zijn allemaal raak: pakkende, puntige songs, waaronder de onweerstaanbare single Had2Byou. Hierna volgt Monogamous, een feedbackgordijn met zang over, juist, een niet-monogaam persoon. Receiver is een heerlijke rocker die lekker lang uitloopt en LoserTrack knipoogt naar Pavement. De plaat sluit af zoals hij begint, met het korte en krachtige D.I.Y., een typische Bettie-song. Eigenlijk combineert Oh, Mayhem! dus al het goede van Bettie Serveert: melodieuze liedjes als van Palomine en Dust Bunnies en de energie van Pharmacy Of Love. En natuurlijk het vakmanschap, de bravoure en het enthousiasme van zangeres Carol van Dyk, meestergitarist Peter Visser (die als geen ander feedback en melodie weet te mengen), bassist Herman Bunskoeke en drummer Joppe Molenaar. Op naar het volgende jubileum dan maar?
