BIFFY CLYRO

Zo, wat een binnenkomer! Wolves Of Winter, het eerste nummer van de zevende plaat van de drie stoere Schotse rockers van Biffy Clyro, is zo’n nummer dat direct bij eerste beluistering al doet vermoeden dat het met de rest ook wel goed zit. En dat vermoeden blijkt juist. Ook de bijbehorende spectaculaire clip mag er zijn. In interviews verklaart zanger/gitarist Simon Neil dat het roer om is bij de band en Wolves Of Winter gaat voorop in die koerswijziging. Maar dat valt alleszins mee. Ook op Ellipsis grossiert Biffy Clyro in beknopte, energieke, toegankelijke progrockachtige songs met aanstekelijke koortjes en een grote radiovriendelijkheid. Wel is de sound wat moderner. Leaner and meaner, vindt Neil zelf. Hij verhaalt op veel van de nummers over de depressie die hij heeft overwonnen, mede dankzij de assistentie van zijn muze die hem leek te hebben verlaten. Ellipsis gaat over herwonnen zelfvertrouwen, vrienden die vijanden blijken en de middelvinger krijgen en over de dood. Grimmiger heeft de band nog niet eerder geklonken maar ook weemoed krijgt de ruimte zoals op het schitterende People, de tegenpool, tekstueel en muzikaal van Wolves Of Winter.