Ingetogen, beschaafd, bluesy. Superstemmig en supersfeervol is Eric Bibb’s Global Griot zeker. Een standaard bluesalbum is het zeker niet. Bib geeft op zijn zoveelste (sinds 1977 zeker meer dan 30!) album het begrip wereldmuziek een nieuwe dimensie. De opnames van Global Griot werden in studio’s over de hele wereld gemaakt en er werkten meer dan 10 producers aan Global Griot (een ‘griot’ is in Westafrikaanse stammen degene die verantwoordelijk is voor het behouden van geschiedenis van de stam door middel van muziek, poëzie en het vertellen van verhalen). Tientallen gastmuzikanten van all over the world (Jamaica, Zweden, Ghana, de VS en het UK) zijn present om mee te spelen, mee te zingen en mee te componeren. Speciaal het vermelden waard is natuurlijk de Malinees Habib Koité, met wie Bibb in 2012 het album Brothers in Bamako maakte. De dubbel-cd Global Griot bevat een breed scala aan muzikale miniatuurtjes. Soepele reggae, ingetogen dankliedjes aan The Lord, liefdesverklaringen aan muze Ulrika: het staat er allemaal op. En natuurlijk de ingetogen blues, die altijd Bibb’s zijn handelsmerk is geweest. Het ene liedje is nog mooier dan het andere. Als Bibb zijn muziek zou schilderen zou hij er een héél klein en fijn kwastje voor gebruiken. Als muzikant is hij de subtiliteit zelve. Drums, bijvoorbeeld, zijn zeer onnadrukkelijk in zijn muziek verweven. En dan natuurlijk is er natuurlijk altijd het belangrijkste instrument van Eric Bibb: zijn zachte, kwetsbare, donkerbruine stem. Die stem is net zo mooi als die van collega-bluesmannen Taj Mahal en Keb’Mo. Mahal en Mo hebben vorig jaar samen een album gemaakt (TajMo), Bibb heeft Global Griot gemaakt met een hele schare vrienden en vriendinnen. Prachtig album voor liefhebbers van mooie liedjes.
