NEWDAD

De Ierse band NewDad laat op Altar horen dat het nog kan: fris klinken terwijl je invloeden ontleent uit
de omvangrijke geschiedenis van de post-punk. Liefhebbers van The Cure kunnen zich bijvoorbeeld
laven aan de fonkelende gitaren van singles Pretty en Everything I Wanted. Sterker nog: niemand
minder dan Robert Smith vertelde dat hij dit album grijsdraait in zijn auto. De zowel ronkende als
melodieuze baslijnen doen op hun beurt denken aan Interpol of Viagra Boys. Toch klinkt NewDad door
de gepolijste productie geen moment als de zoveelste revivalband. Bovendien zitten onder alle sonische
lagen moderne popliedjes verstopt. Frontvrouw Julie Dawson zingt dromerig, maar laat met haar
teksten horen dat ze klaarwakker is. Naast maatschappelijke thema’s schreef ze over persoonlijke

worstelingen met bijvoorbeeld heimwee. Ze verhuisde naar Londen om haar ambities na te jagen en
denkt nog met weemoed terug aan haar geboorteland. Het zal niet voor niets zijn, want Altar brengt
NewDad een stap dichter naar een groter publiek. (Laurence Tanamal)