Hoeveel albums DJ Shadow ook na dit vijfde nog maakt, zijn eerste inmiddels alweer twintig jaar oude debuut Endtroducing zal altijd zijn beste worden gevonden. De onnavolgbare turntablist en samplingtovenaar die eigenlijk gewoon Josh Davis heet, bleef nadien op hoog niveau actief, zeker ook in de zaal, maar raakte inhoudelijk steeds meer verwijderd van het concept van zijn oerknal die het Londense platenlabel Mo’ Wax een onuitwisbare mythevorming bezorgde. Opmerkelijk aanThe Mountain Will Fall is dat DJ Shadow er veel meer live-instrumenten voor heeft gebruikt en veel minder samples maar dat hij qua sfeer, flow en toonzetting wel degelijk naar de uitgangspunten van Endtroducing is teruggekeerd. Dat heeft een verrassend sterke plaat opgeleverd die van begin tot eind boeit, ook al zijn niet alle nummers even raak. Soul en echte liedjes zijn minder talrijk dan op zijn vorige twee albums. Die zijn verdrongen door onheilszwangere soundscapes en gesampelde quotes en vijfsterrenhiphop op het knetterende Nobody Speak met Run The Jewels. Hoogtepunt is het elektronische Bergschrund dat DJ Shadow maakte met zijn Duitse collega Nils Frahm. The Mountain Will Fall lijkt aanvankelijk alle kanten uit te schieten maar net als op Endtroducing zorgt de karakteristieke flow op den duur voor een diepe geul die het beklijvingproces intensiveert.
