Boubacar was begin jaren zestig een ster in Mali en de rest van West Afrika. Inmiddels is hij een mooie oude man en maakt vijftig jaar na dato nog altijd platen. Ik interviewde hem ooit te tijde van het Crossing Border Festival in Den Haag en memoreerde zijn bijzondere gitaarspel. Was hij een misschien een nazaat van de beroemde Robert Johnson? Voor dit nieuwe album reisde hij dan ook naar de zuidelijke staten van Amerika om daar samen te werken met violist Cedric Watson, gitarist Corey Harris en celliste Leyla McCalla. Hij schuurt dus aan tegen de Mississippi blues en zoekt raakvlakken met de zydeco en de cajun. Een mooi huwelijk van roots stijlen. Het ragfijne spel en de eenvoud van zijn songs zijn ongenaakbaar gebleven en dat in Mali, een land dat zo geteisterd is door oorlog.
