Het tweeledige verhaal van COC krijgt met deze plaat eindelijk een vervolg op de saga met gitarist/zanger Pepper Keenan - die zich lange tijd vooral op Down richtte. En met hem is de band toch op z'n best. Wat alleen al blijkt uit het moeiteloos teruggrijpen op de karakteristieke klanken van de eerste platen met Keenan. Dit album past dan ook perfect in het rijtje van Deliverance en Wiseblood. Hard rockende metal met een southern randje dus. Met een oprechtheid die vele moderne bands missen. Een enorme stapel groovende riffs, Keenans soulvolle zang en het rollende drumwerk laten oude tijden herleven. Afgemaakt met eigenaardige intermezzo's zoals we ze van Deliverance kennen. In alles ademt het de sfeer van de gloriedagen, zonder in herhaling te vallen. Bijzonder knap om dit na vele jaren voor elkaar te krijgen. En dat maar liefst 15 tracks lang. Om daarna als luisteraar te verlangen naar meer.
