Jammer dat de New Dylan-nominaties zijn uitgestorven, anders was Moroux een grote kanshebber. Noemt zichzelf dan ook gewoon wannabe Bob Dylan naast een heleboel andere eigenschappen die meestal leiden tot het betere singer-songwriterschap. De catchy opener Cabernet ontkurkt deze Grand Cru om nooit meer te vergeten dat je ‘m al dacht te kennen en via door op onze beurt dan weer vastgestelde referenties als The Band (maar dan met humor), Leonard Cohen, Randy Newman, Fred Eaglesmith, R.E.M. en een vleugje Marc Cohn ontaardend in een grote Lilly, Rosemary & The Jack Of Hearts tijdens kerstavond met een Jameson binnen handbereik. De lach en de traan van deze Mania-aflevering!
