Get Behind The Wheel mag dan qua thematiek klinken als een bluesalbum, wat betreft de muzikale invulling van die blues is en blijft het een album van Eilen Jewell. Maar wel een met scherpe, verdrietige nummers over, zegt Jewell, “…a series of spectacular, heartbreaking implosions”, zoals een gestrand huwelijk, een uit elkaar gevallen band en een struikelende carrière. Jewell heeft een stem die je overtuigend laat horen hoeveel narigheid er in blues kan zitten, maar ze ervaart ook hoop, redding en steun. Bijvoorbeeld als ze wandelt langs de Crooked River: “Wash my hands, wash my sins / Let me shiver in your ruthless wind / Take me down, take me in / Oh, you Crooked River.” De muziek op het album is zo nu en dan stevig rockender dan bij Lucinda Williams, maar tegelijkertijd opener, transparanter, meer rudimentair. Enerzijds narigheid en anderzijds geloof in “…the power of human connection…” houden elkaar mooi in evenwicht op Get Behind The Wheel. Prachtig rootsalbum!
