Recensie
Voor zijn jongste cd kwam zanger Luciano terecht bij producer en studiobaas Black Scorpio, die een horde keurtroepen liet aanrukken voor de muzikale begeleiding. Die is niet alleen puik, maar ook veelzijdig, dankzij de verschillende invalshoeken. Persoonlijk bevalt de aanpak van Mafia en Fluxy mij het best, die zitten het dichtst tegen de roots aan, zonder de rest naar de vuilnisbak te verwijzen overigens. Alleen de ballad House of the Lord gaat over de slapheidsgrens, met zijn getokkelde gitaar en bewogen zang. Op de blazers na is het verder allemaal elektronisch, maar de tijd van het kale digitale hebben we nu toch echt wel achter ons gelaten. Het mag weer warm en skankend. Luciano is met zijn stem nog steeds de enige echte erfgenaam van Dennis Brown, op wie hij steeds meer gaat lijken. Dit geheel aan Selassie gewijde plaatje is daarvan weer eens een sterk bewijs.
