BLUAI

Vorig jaar hoorden we met Rosa Butsi, Noa Lee en Kids With Buns al een paar ijzersterke female-fronted uit België komen en aan dat rijtje kan je BLUAI zonder twijfel toevoegen. Ze schitterden al op de gigantische schermen op Times Square als onderdeel van een massale campagne die pleit voor meer vrouwen in de muziek en nu openen ze hun langspeler-rekening met de heerlijke Americana My Kinda Woman. Let op het scherpe, snauwende bluesgitaarwerk. De stem van Catherine Smet, met af en toe een heerlijke snik, zou bovendien niet misstaan in de Gran Ole Opry of een van de andere legendarische countryhuizen van Nashville. Pedal steele en akoestisch getokkel zijn nooit ver weg, zoals op de ballad Ceiling Stars. Op Better, I Swear klinkt BLUAI zelfs in een verre verte als een stripped-down Kate Bush. Op de laatste nummers bijt de band nog wat meer van zich af en word enige kakofonie niet geschuwd, om uiteindelijk vederzacht af te sluiten met het sfeervolle Save It For Later. Een debuut om U tegen te zeggen! (Stef Mul)