Recensie
Het waren roerige tijden voor het Amsterdamse Mist. Verspreid over een jaar werden losse mp3's gratis downloadbaar op het web gezet als het project Mist:Period. Het kon echter niet uitblijven dat uiteindelijk een echte plaat zou volgen. Ondertussen hadden enkele bandleden Mist verlaten voor andere wegen, zoals het succesvolle soloavontuur van Arthur Adam en zijn over-the-top-band The New. Ook leadzanger Rick Treffers bracht nog een Nederlandstalige soloplaat uit. Period slaat duidelijk een gat in de ontwikkeling van het romantische, soundscape-achtige debuut We Should Have Been Stars en de gelaagde, elektra-akoestische opvolger Bye Bye. Period kent aan de ene kant een vrolijkere, nostalgische sfeer, terwijl aan de andere kant de kenmerkende, lichtvoetige ondertoon van herfstige melancholie niet achterwege blijft. Wat echter vooral opvalt is de pregnantere rol voor elektronica, die zorgt voor scherpe en expressieve vervormingen. De intieme, lo-fi breekbaarheid heeft plaatsgemaakt voor stuwkracht. Mist wordt soms versterkt door de vocalen van Lydia Wever (Brown Feather Sparrow), Marijn Wijnands (Ma Rain) en anderen. De prettige ontspannen basis van de oude Mist is vervangen voor een gevarieerd popgeluid met tastbare spanning. Het zal voor de kenners zeker wennen zijn. Hoewel ik de variatie en spanning kan waarderen, was de opake deken van mistigheid voorheen een aangenamer haven.
