BLUMBERG, DANIEL

Dat The Brutalist een visueel spektakel is, kan je elders lezen. Maar als de cinematograaf film het brutalisme prachtig op beeld weet te vangen, met meerdere wisselingen in beeldtaal, kan de soundtrack niet achterblijven. Componist Daniel Blumberg vangt soms de grootsheid van de epos, met groots opgezette percussie, schurende strijkers en poepende blazers. Wanneer hij kiest om deze instrumenten in repetitieve patronen te laten samenwerken, klinkt The Brutalist als het beste werk van A Winged Victory for the Sullen en Stars Of The Lid. Op andere momenten kiest hij voor klein en ingetogen, zoals het door piano aangevoerde Overture (László) dat doet denken aan Harold Budd. Vaak begeeft hij zich in de donkerdere regionen, het onderbuikgevoel van de film. Opgewekt is het niet. Voor wie de film heeft gezien, kan lachen dat de ingebouwde pauze ook terugkomt op de plaat als piano-intermezzo. Zij zullen ook de verschuiving in toon herkennen, als er plots ook wat jazz te horen is. De hoekigheid van het brutalisme voert echter altijd de boventoon. Een onmisbare sountrack - zelfs als de film je wat te lang is. (Stef Mul)