POLYGON WINDOW

Polygon Window, Bradley Strider, The Tuss en user18081971; je ziet hier een kleine greep uit de aliassen waarachter Richard D. James zich verschuilt wanneer hij geen muziek uitbrengt als Aphex Twin. De man in wiens brein onophoudelijk elektronische nummers ontspruiten, heeft nu eenmaal veel archieven nodig waarin hij deze kan categoriseren. Surfing on Sine Waves is het enige volwaardige album dat hij in 1993 als Polygon Window uitbracht. Dit is opvallend genoeg slechts een jaar nadat hij als Aphex Twin de techno-wereld op zijn kop zette met zijn debuutplaat, Selected Ambient Works 85-92. Hoewel beide werken duidelijk geïnspireerd zijn door de weelderige soundscapes van Brian Eno, kun je Surfing on Sine Waves zien als duistere dubbelganger. Dit begint al bij de albumhoes, met zijn in sepia gedrenkte strand en rotsformaties. We zien hier een foto van Chapel Porth beach in Cornwall. Dit is de Britse plaats waar Richard opgroeide en die een belangrijke rol in zijn muzikale ontwikkeling speelde. De titel is niet alleen een sarcastische verwijzing naar de “hipster surfers” die Cornwall rijk is, maar uiteraard ook naar geluidsgolven. Deze vormen een symbool voor de muziek waaraan hij zich toewijdde om aan de strandcultuur te ontsnappen. De openingstrack, ook genaamd Polygon Window, doet nog het meest denken aan het vroegere werk van Aphex Twin. Warme analoge texturen trekken direct een droomwereld op, maar de oscillerende synthesizers en gejaagde tempowisselingen introduceren al snel een sinistere, agressieve kant. Zo is Quoth, een ander hoogtepunt, een van zijn puurste rave tracks, leunend op zware drummachines en acid techno. Eind september kreeg het album een uitgebreide heruitgave. Hierop vind je de extra nummers Iketa en Bike Pump Meets Bucket, die op de latere Quoth ep verschenen. Als techno-liefhebber moet je deze golf wel pakken. (Laurence Tanamal)