FOUR TET
THERE IS LOVE IN YOU
Label: DOMINO RECORDS
Releasedatum: 31-10-2025
Herkomst: NL
Item-nr: 4816739
EAN: 5051142058607
Levertijd: 15 a 21 werkdagen
Recensie
Goed nieuws voor lijstjesliefhebbers: wanneer de eeuwenoude discussie over het beste openingsdrietal op een album onvermijdelijk weer de kop opsteekt, hebben we nu een nieuwe kanshebber om aan dat illustere rijtje toe te voegen: There is Love in You begint met een absoluut verbluffende drieluik van nummers.
Openingsnummer ‘Angel Echoes’ is een van die prachtig breekbare muziekstukken die je midden in je pas doen stoppen, waardoor je naar elk afzonderlijk geluid en elke pijnlijke noot in zijn etherische bestaan luistert. Het voelt verwant aan momenten uit Four Tet’s eerste drie albums, maar tegelijk duidelijk meer doorleefd, waarbij de woorden uit de albumtitel worden gebruikt, verknipt en herschikt tot een abstract koorgebed.
Maar het lijkt bijna gewoontjes in vergelijking met de overweldigende grandeur van ‘Love Cry’: een monumentaal werk dat alles omvat wat de afgelopen vier jaar aan interessante EP’s, dubstep-remixen en improvisatie-samenwerkingen heeft gesuggereerd, samengevoegd tot een negen minuten durende reis door Four Tet’s hele carrière. Een terugkerende, gebroken zanglijn bouwt zich op rond de oorspronkelijke percussie, ontluikend uit een wazige dageraad als een oproepende sirene die uit haar winterslaap ontwaakt, om vervolgens te herrijzen als een onstuitbare brenger van verwoesting.
‘Circling’ is de kalmte na de storm, wederom met spookachtige klanken die nooit volledig begrijpelijk worden, maar naadloos versmelten met de delicate instrumentatie eronder — en zo een prachtige openingsdrie-eenheid voltooien.
Maar de traktaties stoppen daar niet. ‘Sing’ — een lo-fi, hortend en stotend elektronicanummer — valt voortdurend in en uit alsof een laptop kortsluiting heeft, maar durft na vier minuten zelfverzekerd een ademloze zangpartij toe te voegen die doet denken aan Karin Dreijer Andersson. ‘This Unfolds’ voelt als een tijdloze herinterpretatie van — weet je nog? — de laatste twee nummers van Dig Your Own Hole, terwijl de recente weken samenwerken met Burial duidelijk doorschemeren in de ambientruimte van het korte maar prachtige ‘Reversing’.
‘Plastic People’ roept opnieuw sterk het recentere werk van Kieran Hebden op — ‘harder’ dan de centrale stukken van eerdere albums, bijna geschikt voor de dansvloer, en des te beter daardoor. Daarentegen voelt afsluiter ‘She Just Likes to Fight’ als het enige nummer hier dat had kunnen passen binnen zijn eerdere werk. Het is een heerlijk einde van het album en in zekere zin een herinnering aan hoe ver zijn eerste twee platen hun tijd vooruit waren — al is het een beetje jammer dat we, na zoveel (her)uitvinding, eindigen in iets vertrouwdere regionen.
Maar dat is muggenzifterij, en het zal je dromen niet achtervolgen zodra het album als geheel zich in je bewustzijn heeft genesteld. Want dat is wanneer Four Tet op zijn best is: langzaam je wakende gedachten binnensluipend met afgebroken samples van de buitenwereld, gecombineerd met abstracte percussie en subtiele composities.
De experimenteerdrang van de afgelopen vier jaar heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen: fris, vernieuwend, energiek en volledig passend bij een jaar dat op een ‘0’ eindigt. Een eigen, herkenbare sound hebben kan een zegen zijn (zie: Fuck Buttons) of een vloek (zie: Clinic), en vooruitgang betekent vaak slechts kleine stapjes in plaats van grote sprongen. Maar met There is Love in You laat een van de pioniers van het vorige decennium zien dat hij nog altijd net zo relevant is als ooit tevoren.
Openingsnummer ‘Angel Echoes’ is een van die prachtig breekbare muziekstukken die je midden in je pas doen stoppen, waardoor je naar elk afzonderlijk geluid en elke pijnlijke noot in zijn etherische bestaan luistert. Het voelt verwant aan momenten uit Four Tet’s eerste drie albums, maar tegelijk duidelijk meer doorleefd, waarbij de woorden uit de albumtitel worden gebruikt, verknipt en herschikt tot een abstract koorgebed.
Maar het lijkt bijna gewoontjes in vergelijking met de overweldigende grandeur van ‘Love Cry’: een monumentaal werk dat alles omvat wat de afgelopen vier jaar aan interessante EP’s, dubstep-remixen en improvisatie-samenwerkingen heeft gesuggereerd, samengevoegd tot een negen minuten durende reis door Four Tet’s hele carrière. Een terugkerende, gebroken zanglijn bouwt zich op rond de oorspronkelijke percussie, ontluikend uit een wazige dageraad als een oproepende sirene die uit haar winterslaap ontwaakt, om vervolgens te herrijzen als een onstuitbare brenger van verwoesting.
‘Circling’ is de kalmte na de storm, wederom met spookachtige klanken die nooit volledig begrijpelijk worden, maar naadloos versmelten met de delicate instrumentatie eronder — en zo een prachtige openingsdrie-eenheid voltooien.
Maar de traktaties stoppen daar niet. ‘Sing’ — een lo-fi, hortend en stotend elektronicanummer — valt voortdurend in en uit alsof een laptop kortsluiting heeft, maar durft na vier minuten zelfverzekerd een ademloze zangpartij toe te voegen die doet denken aan Karin Dreijer Andersson. ‘This Unfolds’ voelt als een tijdloze herinterpretatie van — weet je nog? — de laatste twee nummers van Dig Your Own Hole, terwijl de recente weken samenwerken met Burial duidelijk doorschemeren in de ambientruimte van het korte maar prachtige ‘Reversing’.
‘Plastic People’ roept opnieuw sterk het recentere werk van Kieran Hebden op — ‘harder’ dan de centrale stukken van eerdere albums, bijna geschikt voor de dansvloer, en des te beter daardoor. Daarentegen voelt afsluiter ‘She Just Likes to Fight’ als het enige nummer hier dat had kunnen passen binnen zijn eerdere werk. Het is een heerlijk einde van het album en in zekere zin een herinnering aan hoe ver zijn eerste twee platen hun tijd vooruit waren — al is het een beetje jammer dat we, na zoveel (her)uitvinding, eindigen in iets vertrouwdere regionen.
Maar dat is muggenzifterij, en het zal je dromen niet achtervolgen zodra het album als geheel zich in je bewustzijn heeft genesteld. Want dat is wanneer Four Tet op zijn best is: langzaam je wakende gedachten binnensluipend met afgebroken samples van de buitenwereld, gecombineerd met abstracte percussie en subtiele composities.
De experimenteerdrang van de afgelopen vier jaar heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen: fris, vernieuwend, energiek en volledig passend bij een jaar dat op een ‘0’ eindigt. Een eigen, herkenbare sound hebben kan een zegen zijn (zie: Fuck Buttons) of een vloek (zie: Clinic), en vooruitgang betekent vaak slechts kleine stapjes in plaats van grote sprongen. Maar met There is Love in You laat een van de pioniers van het vorige decennium zien dat hij nog altijd net zo relevant is als ooit tevoren.
