L.F.T.

Tussen 2023 en 2025 verdeelde L.F.T. zijn tijd tussen Hamburg en Berlijn, terwijl hij langzaam samenpuzzelde wat zijn meest ambitieuze werk tot nu toe zou worden. Het resultaat is Hell Was Boring – een dubbelalbum dat aanvoelt als een koortsdroom, zich ontvouwend als een duister, mythisch verhaal over leven, dood en de vreemde ruimtes daartussen.

L.F.T. – het alias van de Duitse producer en multi-instrumentalist Johannes Haas – heeft altijd gebloeid op spanning: tussen punkdrang en elektronische precisie, tussen rauwe emotie en mechanische herhaling. Op Hell Was Boring worden die spanningen versterkt. Putten uit het spookachtige drama van Bauhaus, het melancholieke minimalisme van Linear Movement, het futuristische romantisme van Gary Numan en zelfs de ondeugende swagger van Falco, voelt het album tegelijk diep persoonlijk en onderdeel van een veel oudere muzikale lijn.

Het geluid is teruggebracht tot het bot: drums knallen en ratelen uit een Roland TR-808, TR-707 en Korg KR-55; baslijnen grommen uit een Roland SH-101 en Korg MS-20; gitaarflarden snijden door wolken van bandruis. Alles werd opgenomen op een Teac Tascam 80-8 bandrecorder, waardoor elke track een doorleefde, onvolmaakte warmte heeft. Niets is overgepolijst – L.F.T. wilde dat de luisteraar de randen hoort, het gruis, de momenten waarop de muziek bijna uit elkaar valt.

Onderweg nodigde hij vrienden en vaste samenwerkingspartners uit – Das Kinn, Rosaceae, Felix Kubin, Children Of Leir en Konstantin Unwohl – die elk hun eigen vingerafdrukken achterlieten in deze wereld van schaduwen en statische ruis.

Hell Was Boring is geen simpele verzameling nummers; het is een verhaal dat je in zijn baan trekt en niet helemaal loslaat. Het is muziek voor late uren waarin de werkelijkheid poreus voelt, en voor die momenten waarop je niet zeker weet of je wakker wordt of nog steeds droomt.