ROSALIA

De hele wereld zal het de komende weken hebben over Lux, het magnifieke nieuwe album van Rosalía — althans, zo schreef de Volkskrant. Haar vorige album MOTOMAMI liet al zien hoe genreoverschrijdend Rosalía op geniale wijze kan zijn: Latin pop, reggaeton en pop vloeiden samen tot een avant-gardistisch, postmodern meta-bachata-album.

Op Lux doet ze het opnieuw. Ze duwt tegen de grenzen van de popmuziek en ontketent daarmee een wereldwijde discussie: wat is pop eigenlijk? En belangrijker nog: wat kan pop zijn? Rosalía verweeft elektronische elementen met opera en klassieke muziek, waarmee ze haar conservatoriumachtergrond laat doorschemeren. In maar liefst dertien (!) talen dompelt ze de luisteraar onder in de wereld van vrouwelijke heiligen uit verschillende religies en culturen. Het album is tegendraads en veeleisend: de complexiteit laat zich niet vatten in één vluchtige luisterbeurt. De moderne consumptiedrang wordt op de proef gesteld door een werk dat juist vraagt om aandacht, toewijding en liefde. Met ongeëvenaarde samenwerkingen met het London Symphony Orchestra, Björk, Yves Tumor en anderen bewijst Rosalía opnieuw dat ze niet alleen grenzen verlegt, maar een compleet nieuw muzikaal universum schept.