Recensie
Veel artiesten dromen van absolute vrijheid in muziekland, maar voelen continu het gehijg van de platenmaatschappij in hun nek. Ex-Faith No More sexsymbool Mike Patton heeft hier geen last van, hij is zelf de baas. Met zijn Ipecac Records heeft hij voorgoed de rug gekeerd naar enige vorm van inperking. Alle grenzen mogen overschreden worden, zo blijke de geweldsuitbarstingen bij Fantomas, maar ook bij het meer melodieuze Tomahawk. Het drukke baasje kan onmogelijk stilzitten en daarom is hij nu een romance aangegaan met Kaada, een Noorse muzikant. Deze Patton van de Popmuziek, want hij is net zo gek, staat garant voor een bombastisch en traag geluid. Je zou het kunnen omschrijven als soundscapes. Patton gebruikt zijn stem als muziekinstrument, maar verassend genoeg zingt hij ook op twee nummers (Seule en Piti
