Wij waren eigenlijk van zins om in de paar onderstaande regels de maritieme beeldspraak te omzeilen (sorry!) die veelvuldig opduikt in om- en beschrijvingen van het zelden minder dan luisterrijke oeuvre van Zijlstra. Reden hiervoor is dat de koerswijziging (oeps!) van Zijlstra respect afdwingt omdat deze niet zelfgekozen is maar ontstaan uit noodzaak en ongetwijfeld onderlinge vriendschap. Geplaagd door MS hoeft saxofonist Rutger Molenkamp zijn plaats echter aan niemand af staan; er komt gewoonweg geen vervanger. Bovendien blijft Molenkamp betrokken achter de schermen om zo zijn goedkeurend stempel drukken op hun nieuwste deeltje Liefde & Dorpsgevoel, waaruit blijkt dat Zijlstra’s inmiddels welbekende woelige baren thematiek altijd nog verder uitgebouwd kan worden met een dusdanige basis van deze wel zeer virtuoze eh, matrozen.
