Cass McCombs grossiert in Introspectieve en minimale pop voor de late avond en met Wit’s End stelt hij niet teleur.
De sfeer van de plaat is donker, het tempo van de songs ligt laag. McCombs is een meester op de vierkante centimeter- muzikaal en tekstueel kiest hij altijd voor “minder is meer”.
Het album bevat acht mooie songs, waarbij vooral het gedragen Lonely Doll en Knock, mooi aangekleed met banjo en blaasinstrumenten, opvallen.
Cass McCombs werkt gestaag aan een indrukwekkend oeuvre. Op 22 mei is McCombs live te bewonderen in Paradiso.
