Weinig bands die sinds 1997 zoveel albums hebben uitgebracht als Of Montreal, laat staan van zo’n constant hoge kwaliteit. De laatste vier jaar zit er iets meer tijd tussen de opeenvolgende releases, maar de vorige, False Priest, is nog steeds maar weinig meer dan zestien maanden oud. Waar die plaat vol stond met uitbundige, vaak uitgesproken funky liedjes die je haast kon omschrijven als pop, vergt het immer van samenstelling wisselende collectief rond Kevin Barnes op Paralytic Stalks aanzienlijk meer van de luisteraar. Met name op de tweede helft van dit ambitieuze werkstuk valt het niet mee om iets van een structuur te ontdekken. Dit gedeelte telt slechts vier composties die samen zo’n 37 minuten duren. Daaraan vooraf gaan vijf nummers die nog wel als liedjes omschreven kunnen worden. Rock, soul, funk, progressive, psychedelica: alles komt samen op deze fascinerende plaat die zich niet in een paar luisterbeurten laat doorgronden, maar wel blijft prikkelen.
