Het verhaal is pakkend. De 23-jarige Willis Earl Beal wordt om medische redenen afgewezen voor het Amerikaanse leger, is teleurgesteld, vlucht naar New Mexico en raakt tot overmaat van ramp depressief. Daar schrijft hij, overvleugeld door woede en verdriet, tientallen liedjes. Inmiddels is Willis 27 en leeft hij nog steeds een vrij anoniem bestaan, temeer omdat hij aan social media een broertje dood heeft. Af en toe laat hij ergens zijn telefoonnummer achter, zodat fans of nieuwsgierigen hem kunnen bellen en hij een liedje kan zingen. Schrijven kan ook. Laat je adres achter en hij stuurt een tekening terug. Zijn muziek is een mengelmoes van blues, soul en ondergrondse preken met gesproken woorden over angst, verveling, eenzaamheid en dood. Liederen gemaakt door een creatieve geest, vanuit het niets geschreven en ingezongen door een goedkope microfoon en dito cassetterecorder. Rauw, emotioneel en recht voor de raap.
