Acht jaar geleden debuteerde Casey Dienel al met een plaat onder haar eigen naam, maar pas met Kairos, haar tweede album als White Hinterland, beleefde ze in 2010 een bescheiden doorbraak. Een opvolger van die fraaie plaat liet op zich wachten, omdat ze in de afgelopen jaren haar eigen studio bouwde en de kneepjes van het producersvak leerde. Wellicht dat ze daardoor op het uitstekende Baby een stuk zelfverzekerder klinkt. Zo zwaar elektronisch als in de toffe single Ring The Bell en het titelnummer hadden we haar ook nog niet eerder gehoord. Gebleven zijn haar expressieve zang en de quirky songstructuren. Ergens tussen Björk en Glasser, maar wel met een origineel eigen geluid.
