De Schotse band Franz Ferdinand en de Amerikaanse synthrockers van Sparks (u weet wel: This Town Ain't Big Enough For Both of Us) hebben hun muzikale krachten verenigd. Franz Ferdinand heeft er in interviews nooit een geheim van gemaakt dat ze zeer geïnspireerd waren (ze coverden het nummer Achoo vaak) door deze band die al bijna een halve eeuw zeer diverse muziek maakt. Het kwam ooit tot een ontmoeting en jaren geleden werd er al eens een nummer heen en weer gestuurd. Piss Off (het slotstuk van dit debuut) bleek uiteindelijk de eerste stap naar een serieuze samenwerking die anno 2015 resulteert in een heuse collaboratie met de naam FFS. Een debuutalbum, een tour, het is voor beide bands echt een serieus project te noemen. En wat blijkt? De compositorische kwaliteiten van Ron Mael (én de bekende ijle stem van zijn broer Russell) zijn een perfecte aanvulling op de muzikale ideeën van de Schotten. Nee, het is geen verzameling van leftovers van beide bands. Het zijn stuk voor stuk nummers die deze supergroep samen bedacht heeft. En allen hebben een heerlijke eigenzinnigheid in zich. Soms schieten complexe ritmes heen en weer (Dictator’s Son, Police Encounters), soms hebben nummers pure hitpotentie (Johnny Delusional), soms hoor je de lichtvoetige eighties (Call Girl), dan weer is het juist meer rocky (Piss Off, The Power Couple) wat de klok slaat. Maar altijd staat de humor (The Man Without A Tan, Collaborations Don’t Work) pal bovenaan. Ook al lijkt laatstgenoemde titel veelzeggend: één plus één is heel duidelijk drie, wanneer je naar FFS luistert. Bijkomend aspect? Door deze reeks toffe songs kun je er ook al veel zin in krijgen wanneer deze gelegenheidsformatie zich live gaat wagen aan interpretaties van nummers zoals Take Me Out en This Town Ain't Big Enough For Both of Us.
