Ze zijn momenteel aan het heien in mijn wijk dus wat was ik blij dat ik de nieuwe Killing Joke in mijn brievenbus vond. Want herrie moet je immers met herrie bestrijden en als het dan ook nog ’s kwaliteitsherrie is dan zit je helemaal geramd. Want wederom neemt Killing Joke no prisoners: als vanouds dreunen tien tracks de maatschappelijke relevantie tussen je oren op een manier dat die er zelfs bij veelvuldige headbangen niet uitvliegt. En helemaal terecht want onze Engelse new wave vrienden (zanger Jaz Coleman, gitarist Geordie, bassist Youth, drummer Paul Ferguson) zijn na al die decennia nog steeds boos en omdat ze nu ook de muziek van Rammstein hebben ontdekt, mitrailleurt het nog meer voort dan anders. Het is onmogelijk stil te blijven zitten terwijl Pylon opstaat, dus ik zou zeggen: helm op, boots aan en marcheren maar op de drumbeat van Killing Joke!
