MONOMYTH

Kijk, ik ga er niet omheen draaien, ik vind Monomyth een van de beste bands die Nederland dit decennium heeft voortgebracht. De combinatie van instrumentale progressieve spacerock geschoeid op een stonerrockleest met een flinke dosis krautrock doet mij telkenmale weer naar de volumeknop grijpen om mijzelf weer eens populair in de hele buurt te maken. U kunt zich voorstellen dat het dolle pret was in Huize Waal toen de vierde plaat, vele maanden uitgesteld vanwege de operatie van een van de bandleden, eindelijk de eerste rondjes in de cd-speler draaide. Orbis Quandrantis, oftewel wereldkwadrant, bevat vier tracks (genoemd naar de vier windstreken) die tezamen rond de veertig minuten klokken en zo mogelijk nog hypnotiserender en verslavender zijn dan die op de eerdere Monomyth-albums. Vooral tweede track Eurus laat horen waarom liefhebbers van het Duitse krautrockgezelschap Can dat met gastgitarist Ashra’s Manuel Göttsching in de Amerikaanse woestijn met Kyuss staat te jammen hier helemaal gek van worden. Plaatje voor mijn Top 10 van dit jaar, zeker weten!