TRAVIS

Voor de Schotse band Travis was 1999 het jaar van de doorbraak. Het tweede album The Man Who deed daarbij dienst als koevoet. En het optreden van zanger/gitarist Francis Healy en zijn drie collega’s op Glastonbury in datzelfde jaar verduurzaamde de roem stevig. Zelfs twintig jaar later blijken Travis en The Man Who nog steeds zeer de moeite waard. Dat heeft te maken met de hoge kwaliteit van de ambachtelijke gitaarliedjes die zijn gevrijwaard van opsmuk, productionele fratsen en trendy vondsten. Een andere constante van Travis is dat alle liedjes lijken te zijn geschreven vanachter een natgeregend raam. Niet iedereen had altijd door dat die stemmigheid juist de kracht is van Healy en companen. Tegen het einde van de opnamen voor The Man Who kregen ze te horen dat ‘de managers’ de liedjes te depressief vonden. Of ze een paar vrolijke noten wilden kraken. Het verzoek werd ingewilligd met Driftwood en Blue Flashing Light. Wie deze nummers kent, schiet nu onbedaarlijk in de lach. Aan de jubileumuitgave is een bonusschijfje met welkome B-kantjes toegevoegd maar nog mooier is de los te verkrijgen liveplaat met het concert van Travis tijdens eerdergenoemd Glastonbury. Dit is een opzienbarende toevoeging. Rauwer, directer en hechter zult u Travis niet horen. Met natuurlijk als gouden moment de regenbui die losbarst voorafgaand aan de grootste hit Why Does It Always Rain On Me?