MESHUGGAH

Wat voor plaat moet je nu nog maken als immer grenzen verleggend instituut en onbewust grondlegger van een heel metal subgenre? Meshuggah kiest zes jaar na het verschijnen van de laatste plaat voor een naar eigen maatstaf traditionele aanpak die wellicht nog meer verrast dan het aanhaken van nieuwe invloeden. Opener Broken Cog start gelijk met een monotone riff die met name door het ‘geintje’ in de mix opmerkelijk klinkt. Zo een die ze doorgaans achteraan een plaat tot in de treuren herhalen. Het is een fijne binnenkomer, voorzien en gevolgd door een sound die teruggrijpt naar een plaat als Nothing. Wat zeker in een track als Phantoms wordt benadrukt. Krachtig en doeltreffend. Uiteraard ontbreekt het nodige zenuwtrekkende struikelwerk niet (God He Sees In Mirrors!), alsook de extra jazzy vibe (They Move Below). Een bekend recept dat extra goed op smaak is gebracht. Door niet te gaan voor superstuntwerk is deze plaat extra sterk.