ARGENT

Na een jaren tachtig revival te hebben ondergaan, kon een rockrevival uit diezelfde periode niet uitblijven. Maxville, ontsproten uit de mij niet geheel onbekende Zoetermeerse 'Boerderij-scene' (hallo jongens!) houdt zich echter al een aantal jaren in wisselende samenstellingen daarmee bezig, in weerwil van wat de titel ons doet geloven. De vorige cd kreeg redelijk veel airplay op 3FM herinner ik mij. Frontman Marcel Singor is terecht geen onbekende in de Randstad, hij timmert serieus aan de weg sinds hij op zijn dertiende(!) de Nederlandse gitaarkampioenschappen won, iets waarvoor hij destijds de gezamenlijke door onze school georganiseerde werkweek mocht onderbreken. Songs, zei u? Als men de opener Gutbucket had weggelaten, zou het album bijzonder sterk openen met mogelijke singlekandidaat Silver 'n Gold, dat mij aan iets doet denken wat me maar niet te binnen wil schieten. Dat euvel overvalt meer bij verdere beluistering, iets dat overigens als een compliment moet worden opgevat. In de fonkelende ballade She's Not You excelleert Singor alsof zijn leven er van afhangt. Na het niemendalletje The Sun volgt dan het echte hoogtepunt, wat linea recta op single kan worden gesmeten omdat het zal scoren, wat ik de band van harte gun. De gelijkenis met de heyday van Prince, Purple Rain en Around The World is bijna eng op sommige momenten en niet alleen omdat de stem van de frontman nauwe gelijkenis vertoont, maar vooral de synthrock, die wel meerdere TOTP2-op-zaterdag-namen oproept, zoals A Flock Of Seagulls, It Bites, Van Halen, Aztec Camera, ja zelfs onze eigen Chaplin Band (ten tijde van Il Veliero), en een heuse aanrader voor Kula Shaker-adepten. Afijn, luister zelf maar. Goed gedaan jochies!