Nitin Sawhney is zo’n typisch immigrantenproduct, zoals je die zoveel in het hedendaagse Engeland aantreft. Ook bij Sawhney is de link met Azië altijd volop aanwezig geweest in zijn producties. Sawhney’s doorbraak naar een groot publiek kwam ergens eind jaren negentig met monumentale albums als Beyond Skin en Prophecy. London Undersound is al weer zijn negende album en wat opvalt is dat Sawhney een gearriveerde indruk maakt. Grote ideeën, een wervelwind aan stijlen, een productie om door een ringetje te halen en een keur aan gasten met naam. Paul McCartney maakt bijvoorbeeld zijn opwachting in een overigens zoutloze bijdrage (My Soul), maar zangeres Reena Bhardwaj daarentegen schittert met een werkelijk prachtig exotisch liedje (Ek Taan). Of neem Tina Grace (bekend van o.a. Fink’s debuutalbum) die een sexy hees geluid neerzet in het bezwerende Transmission. Ojos De Brujo’s Shadowland mag er ook zijn. Het is jammer dat Sawhney een beetje op veilig heeft willen spelen door London Undersound te laten beginnen met een stuk of vier brave niemendalletjes, want de vlam slaat halverwege de plaat wel degelijk in de pan met prachtige geluidscollages en vocaal zeer sterk gedragen stukken. Even skippen dus, maar dan heb je ook wat!